Imię i nazwisko: Vesa Akerman. Jednak dla świata jest Marą. Nikim innym.
Płeć: Kobieta
Charakter: Unoszę usta w uśmiechu, patrząc na ciebie i widząc jak się starasz. Obserwuję, przyglądam temu, jak cały świat cię przytłacza, wysysa resztki sił, aż w końcu zaczynam się śmiać. Oboje jesteśmy tacy bezradni.
Nie różni nas nic. Uganiamy się za czymś, czego nie zdołamy złapać. Biegamy, urabiamy się tylko po to, by w końcu zrozumieć. Zrozumieć jak bardzo jesteśmy głupi, jak wiele straciliśmy podczas bezsensownej gonitwy za szczęściem. Jesteśmy słabi, choć wmawiamy światu, że jest inaczej. Zakładamy maskę wyimaginowanego przez nasze umysły szczęścia, udajemy, jakoby to ono w naszych życiach istniało naprawdę. Mamy jego własny obraz, obraz idealny. Powoli sami zaczynamy wierzyć w to, co wykładamy innym.
Okłamujemy się. Nie potrafimy stanąć przed rzeczywistością, kroczymy gdzieś zaplątani w mackach własnego świata i odmętach umysłu. Mają nas za błąkających gdzieś w obłokach. Błąd. My wszystko widzimy, my analizujemy każdy ich ruch, myślimy nad własnymi. Nic nam nie umknie.
Nazwalibyśmy się inteligentnymi, ale samo to słowo wysłane w naszym kierunku sprawia, że wybuchamy nieopanowanym śmiechem. Nie, nie możemy być inteligentni. We własnych oczach jesteśmy nieudacznikami, głupcami. Taka wola naszej samooceny, nie nasza. My nic na to nie poradzimy, na to nas skazano.
Widzisz jacy jesteśmy podobni?
Wygląd: Drobne to i niskie niesamowicie. Liczy sobie sto pięćdziesiąt pięć centymetrów wzrostu zaledwie, ważąc przy tym niecałe 40 kilogramów. Waży zbyt mało? Cóż, zdecydowanie. Lecz nic w tym dziwnego, jeśli przez dłuższy czas jej jedynym jedzeniem były jedynie małe zwierzątka, które upolowała, a i to dość rzadko się zdarzało. Toteż nic dziwnego, że dużo schudła. Jej drobną twarzyczkę zdobią duże, niebieskie oczy ozdobione długimi i ciemnymi rzęsami. Nad tym wszystkim znajdują się równe brwi, które to są w kolorze jej naturalnego koloru włosów; jasnego blondu. Bowiem aktualnie przybrały one kolor bladego, bardzo bladego różu z prześwitami tego naturalnego. Jak uzyskała taki efekt? Cóż, za pomocą naturalnych barwników. Takie to sobie dziwactwo wymyśliła i postanowiła je zrealizować. Włosy sięgają jej do połowy pleców, lecz zawsze są spięte w luźny, rozwalający się w kok. Wygląda zupełnie tak, jakby Vesa poprawiała go raz na parę dni. Poza tym wszystkim gustuje w delikatnych, ciemnych ubraniach. Jest pozbawiona wszelkich kobiecych krągłości, atutów, czy jakkolwiek by tego nie nazwać.
*Historia: Huh? Moja historia? Moja historia. Rozumiem pytanie, nie rozumiem powodów, dla których mi je zadajesz. Nie powinno cię to interesować w najmniejszym stopniu. Mogę udawać, że go nie było. Ewentualnie Ty możesz uznać, że jest tak nudna aż niewarta opowiadania. Ważne, że ja ją znam.
Ranga: Złodziej
Najbardziej rozwinięta umiejętność: Zręczność
Najmniej rozwinięta umiejętność: Siła
*Ekwipunek: Łuk własnej roboty, razem z kołczanem ze strzałami; również wykonane przez Marę. Niewielki nożyk, a także torba ze skóry zwierzęcej, w której dziewczyna chowa wszystko, co zdobędzie lub ma. A ma tylko wymienione rzeczy.
*Dodatkowe: Podupadła psychika, dręczona zaburzeniami. Chorobami. Cokolwiek.