Imię i nazwisko: Azrael Alrraei, chodzący świętoszek z urojenia.
Płeć: Mężczyzna.



Człowiek potężnej wiary, urodzony kapłan i niezwykle charyzmatyczny mówca. Nie kryje się z własnym zdaniem, zawsze ma je wyrobione i potrafi go bronić. Jednak gdy wychodzi z codziennej roli, jego osoba zazwyczaj emanuje chłodem i wzgardą, jaką może się poszczycić wysoko urodzony patrycjusz. Określenie "zadziera nosa", nie byłoby tu jednak właściwe - nie jest arogancki. Ma w sobie ogromną dumę i realizm, nie da wpoić sobie kłamstwa i choć zazwyczaj słowem i czynem stara się zjednać sobie ludzi i uczynić ich przychylnymi swojej sprawie, w sercu zawsze jest wobec nich nieufny, zaś tych, którzy mu się naprzykrzają, traktuje chłodno i ozięble. Zdrad, dwulicowości i oszczerstw nienawidzi i jest święcie przekonany, że ludzi dopuszczający się tych zbrodni należy tępić w ogniu. Obraz bogów i swojej osoby nie traktuje jednak poważnie i zazwyczaj patrzy na "obrazicieli" dość łaskawym okiem, trwając w przekonaniu, iż osoby takie zwyczajnie nie wiedzą, co czynią, i należy im wybaczyć. Azrael zachowuje zawsze swoją godność. Nigdy nie wrzeszczy. Owszem, podnosi głos, gdy przemawia, ale nigdy nie wydziera się, nie pieni i nie ślini w kłótniach jak, według niego, czynią inni. Ufa swojemu rozsądkowi, głosom bogów i zawsze stara się na własną rękę rozstrzygać, co jest dobre, a co złe... Oczywiście, nie zawaha się wybrać nikczemnej ścieżki. Nie czuje wyrzutów sumienia, jest w stanie poświęcić wszystko i wszystkich, także samego siebie, dla dobra sprawy. Ma w sobie ogień, który naprawdę trudno ugasić, lecz - paradoksalnie - w obejściu jest chłodny, a słowo "impulsywny" to ostatnie określenie, którym możnaby go obdarzyć.



Jest nieprzesadnie muskularnym, a wręcz nieco chudawym mężczyzną o jasnej cerze i wyraźnie zarysowanej twarzy; ma orli nos i blade, wąskie wargi. Oczy przypominają dwie podejrzliwie zwężone szparki, jedna tęczówka jest świetliście zielona, druga lekko się od niej różni - ma kolor turkusowy, ciemniejszy. Policzki Azraela są zwykle blade, nieco zapadnięte. Jego włosy są krótkie i zmierzwione, w kolorze ciemnorudym - podobnie jak niedługi zarost na twarzy. W świetle słońca lśnią metalicznie i krwawo. Zazwyczaj ma na sobie wygodną opończę, przewiązaną pasem z twardej skóry oraz szal z delikatnej, czerwonej tkaniny. Na to narzuca czarny płaszcz z szerokim kapturem oraz medalion na grubym, srebrnym łańcuszku - symbol jego kontaktu z bogami. Na prawej dłoni nosi platynowy sygnet z wizerunkiem bestii z głową kozy i ciałem smoka. Dziwaczne połączenie wyjaśni jego historia.



Urodzony ósmego dnia ósmego miesiąca roku przestępnego. Jego rodzice, Mireille i Aleksander Alrraei, byli nadzwyczaj zamożną familią. Mireille trzy razy zaszła w ciążę i trzy razy poroniła, dlatego prawdziwym błogosławieństwem bogów dla niej były narodziny jej własnego syna. Poczęcie odbyło się w sierpniowym Święcie Ognia; matka elfa wierzyła, że sam bóg ognia zesłał na ziemię życie jej syna. Postanowiła więc,  że odda go do klasztoru na służbę Ognistemu. Swojego postanowienia wypełnić nie zdążyła, bowiem dziecko urodziło się zbyt wcześnie;  zmarła tuż po porodzie, a u niemowlęcia zaobserwowano, że jedna z jego nóg nie jest w pełni sprawna. Powstały przez to plotki, że Mireille urodziła diablę z rozszczepionym kopytem. Aleksiej kochał swojego syna i nie zważał na gadanie ludzi. Wychowywał go w silnej wierze i uczył walki mieczem. Młody Rae, mimo, iż był pojętnym uczniem, zawsze pałał do obcych chłodem i nieprzystępnością. I choć przemawiał płomiennie, tego zimna nie dało się z jego duszy wyplenić. Kiedyś Azrael przemówił do stada kóz. I kiedy skończył, zwierzęta jak zaklęte szły za nim, chłonąc dźwięk jego słów. Przywlókł je ze sobą do domu. Ojciec dał mu za to burę. Kochał swego syna. A gdy zmarł, czy to ze starości, czy choroby, nastolatek miał widzenie; oto bogowie przekazali mu, że król jest człowiekiem złym i swym płomiennym językiem ma go obalić. I Azrael wziął swoje stado kóz i wędrował,  głosząc prawdę ognia i stali. Wciąż czeka go wypełnienie boskiej misji. Mimo to, zdaje sobie sprawę, iż niewielu ludzi jest teraz chętnych do słuchania prawd światła i ognia. Nie naciska przeto. Nigdy nie naciska na ludzi.

Mieszka w Fialaris od trzech lat. Jest obyty z terenem i zasadami. Widzi więcej,  niż powinien i stanowi zagrożenie. Pytanie, czy jego najwięksi wrogowie to wiedzą. Symbolem jego domu i wiary jest ziejący ogniem smok; samemu sobie i swojej posłudze nadał symbol koziej głowy.


Kapłan klasy pierwszej.



Posługiwanie się ciężkim mieczem, kontakt z bogami i wszystko, co się z nim wiąże; niezgorzej posługuje się również kuszą.



Strzelanie z łuku, jazda konna oraz bieganie.


*


Miecz z rubinowym okiem wprawionym w rękojeść, amulety w kształcie smoka, ze srebra i "krwawego kamienia", także róg na kozy oraz laska z barwionego drewna i metalu.

• Jest leworęczny,
  
• Utyka lekko na jedną nogę - z tego powodu bieganie sprawia mu ból,
  
• Jego organizm cechuje się ogromną odpornością na trucizny,
  
• Mówi z rosyjskopodobnym akcentem,
  
• Ma własne stadko kóz,
  
• Jego oczęta są często dziwnie zamglone.