Po zwierzynie, ani śladu nie zostało, można było rzec, że żadnego jelenia od dłuższego czasu tu nie było... Zwłaszcza białych, które były niezwykle rzadkie, ich futro kosztowne no i te wszystkie ich walory- sproszkowane rogi miały właściwości lecznicze. I między innymi dlatego, na białe jelenie, raz na pół roku, urządzano się królewskie polowania..
Galadriela znalazła się w złym miejscu o złej porze. Zniknięcie wielu sztuk, zostało już od dawna zauważone, a śledztwo trwało.. I zaprowadziło straż królewską aż tu.
Rozległ się tętent końskich kopyt, wycie psów. Jasnowłosa elfka, zauważyła kilkunastu zbrojnych, którzy zbliżali się w jej stronę.
Jeśli nie uciekła, z surową miną, jak kamienie podjechali do niej.
- Panna... Galadriela Valar, czyż tak?- zapytał jeden, który wyjechał przed nich, rozwijając jakąś listę, a konie niespokojnie tupały nogami.

Szła miarowym tempem, nie próbując zbytnio nie przyśpieszać. Każdy oddech nadal kosztował ją wiele bólu, ponieważ rany na żebrach nie były do końca zagojone. Wymruczała coś cicho pod nosem, między palcami przewracając ostrze ozdobnego , a zarazem śmiertelnie niebezpiecznego ostrza. Zatrzymała się raptownie, kiedy do jej uszu dotarł tętent końskich kopyt. Spięła nieznacznie wszystkie mięśnie, mogąc w końcu dostrzec te cherlawe rumaki i ich... jeźdźców. Westchnęła, jakby domyślając się, dlaczego kierują się w kierunku zwiadowczyni. Zaklęła cicho pod nosem, dostrzegając, że przegapiła szansę na ucieczkę. Cóż, będzie musiała sobie jakoś poradzić.
- Może tak, może nie... - powiedziała lekko rozbawionym tonem, nadal jednak mając się na baczności.

Dowódca spojrzał na nią bez większego zainteresowania, ponownie rzucił okiem na dokument, po czym wzrokiem pełnym obojętności, ponownie skierował wzrok w stronę Galadrieli.
-Brać ją.- powiedział tylko i zwinął dokument, a reszta ze strażników, ruszyła w kierunku Elfki. Uzbrojeni byli po zęby.. Także pojedyńcza osoba na pewno by im nie uciekła.
Po chwili przytrzymały ją żelazne dłonie, związując jej ręce za sobą i prowadzać ją w kierunku koni.
Jeden ze strażników, trzymał sznur od jej rąk, po czym wsiedli na konie, zmierzając w stronę Gaya'Ros, stolicy..

Teraz mogła tylko sama sobie dziękować za tą brawurową niestrożność. Zanim zdążyła się ruszyć z miejsca, poczuła, jak na jej ramionach zaciskają się dłonie okute żelaznymi rękawiczkami. Zaczęła się szarpać, aczkolwiek jeden z jeźdźców zręcznie pozbawił ją przytomności. Tak bez większego oporu zawieźli ją w wiadomym kierunku.

z/t